| Los Santos Bulldogs | |
|---|---|
 Los Santos Forum | |
| Przydomek | Buldogi |
| Data założenia | 1991 |
| Barwy | czerwone, czarne, białe |
| Hala sportowa | Los Santos Forum |
| Adres | Los Santos, San Andreas |
| Prezes | Antawn Waiters |
| Trener | Spencer Grimmes |
| Asystent trenera | Chris Brooks |
Los Santos Bulldogs - Amerykańska, profesjonalna drużyna koszykarska, występująca w lidze XXX. Swoje spotkania rozgrywają w obiekcie miejskim Los Santos Forum, zwanym także Sprunk Arena.
Skład[]
| Nr | Poz. | W klubie od | Nazwisko i imię | Data urodzenia | Wzrost | Waga |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | PF | 2008/09 | Johnson, TJ | 1985–04–30 | 211 cm | 113 kg |
| 71 | C | 2010/11 | Lawrence, Dedrick | 1990–11–26 | 213 cm | 115 kg |
| 10 | SG | 2012/13 | Connery, Clint | 1993–10–23 | 190 cm | 78 kg |
| 2 | PG | 2009/10 | Jefferson, Crawford | 1986–05–19 | 192 cm | 84 kg |
| 12 | SF | 2013/14 | Barnes, Clifton | 1986–08–28 | 206 cm | 107 kg |
| 7 | SG | 2011/12 | Thompson, Brick | 1992–10–13 | 196 cm | 92 kg |
| 5 | C | 2009/10 | Bynum, Brandon | 1988–11–24 | 208 cm | 122 kg |
| 4 | PG | 2010/11 | Pennant, Chris | 1993–02–22 | 185 cm | 84 kg |
| 6 | C | 2009/10 | Campbell, Leroy | 1986–03–04 | 206 cm | 145 kg |
| 17 | SF | 2013/14 | Chambers, Quincy | 1995–09–15 | 199 cm | 87 kg |
| 14 | PF | 2013/14 | Chamberlain, Dipsy | 1994–08–31 | 209 cm | 105 kg |
| 44 | PF | 2013/14 | Plummer, Keith | 1982–09–03 | 208 cm | 115 kg |
| 15 | SF | 2013/14 | Grimmes, Ashton | 1995-06-28 | 198 cm | 86 kg |
Trener: Spencer S. Grimmes
Asystenci: Chris Brooks • Jerry Hill • Trevor Young • Mitch Sanders
2016/17
|
Nr |
Poz. | W klubie od | Nazwisko i imię | Data urodzenia | Wzrost | Waga |
|---|---|---|---|---|---|---|
| PF | 2013/14 | Chamberlain, Dipsy | 1994-08-31 | 209 cm | 105 kg | |
| C | 2015/16 | Thorpe, KeVaughn | 213 cm | 115 kg | ||
| SG | 2015/16 | Tennessee, Jaron | 196 cm | 89 kg | ||
| PG | 2015/16 | Hargreaves, Walton | 191 cm | 84 kg | ||
| 15 | SF | 2013/14 | Grimmes, Ashton | 1995-06-28 | 198 cm | 86 kg |
| 10 | SG | 2012/13 | Connery, Clint | 1993-10-23 | 190 cm | 78 kg |
| C | ||||||
| PG | 2015/16 | Mack, Dejounte | 185 cm | 84 kg | ||
| C | ||||||
| SF | ||||||
| PF | ||||||
| PF | ||||||
| SF |
Trener: Spencer S. Grimmes
Asystenci: Jerry Hill • - • - • -
Zawodnicy LSB w NBA:
- Clifton Barnes (Los Angeles Lakers - 2009)
- Devin Gooden (Portland Trail Blazers --> Los Angeles Lakers - 2011)
- Manner "Mooky" Billups (Milwaukee Bucks - 2011)
- Kelenna Westbrook (Golden State Warriors - 2012)
- Kenneth "Kenny" Hayes (Sacramento Kings - 2013)
- Prim Andrews (Atlanta Hawks - 2013)
- Quincy Chambers (Memphis Grizzlies - 2016)
- Chris Pennant (Denver Nuggets - 2016)
Historia[]
- 1991 - 2001 era Rona White'a
Gdy w 1991 powstał klub LSB pierwsze skrzypce na ławce trenerskiej zagrał właśnie Ron White. Znany głównie z roli asystenta George'a Karla w klubach takich jak Cleveland Cavaliers czy Golden State Warriors. Początkowo zespół nie posiadał zbyt wielkiego budżetu i stawiał sobie inne cele niż laury i zwycięstwa. Klub został zgłoszony do rozgrywek ligi XXX i trafił do II dywizji. Bulldogs powstali głównie dla rozsławienia miasta i rozpromowania koszykówki wśród młodzieży, która była głównym powodem wzrostu przestępczości na terenie Los Santos. White zebrał przeciętną drużynę, której nie poprowadził w sumie do niczego w pierwotnym składzie osobowym. Za gwiazdę swojej drużyny przybrał sobie rozgrywającego Eliotta Fishera, który błyszczał już w rozgrywkach szkół średnich. Przez pierwsze siedem lat Ron White zajmował ostatnie miejsca nie łapiąc się do baraży II dywizji. Przełom nastąpił w sezonie 1998/1999 gdy do drużyny dołączyli Patrick Endelburry(środkowy) oraz Tyler Higgins(rzucający obrońca). Wówczas trzydziestodwuletni już Fisher oraz dwudziestoletni Endelburry i Higgins rozpoczęli poważną walkę o najwyższe cele formując w Los Santos pierwszą Wielką Trójkę w historii klubu. Ciekawostką jest też, że występowali w numerach 1, 2 oraz 3 (kolejno Fisher, Higgins, Endelburry). W pierwszym sezonie ich gry stworzyli one własne zagranie, które polegało na wjeździe pod kosz Higginsa i podawaniu do dobrze ustawionego w trumnie Eldelburrego lub rozrzuceniu do stojącego na obwodzie Fishera. Funkcjonowała ona do sezonu 2000/2001, gdzie ostatecznym celem ekipy było włączenie się do baraży i awans do I dywizji. Cel ten nie został niestety osiągnięty głównie z przyczyny kiepskiej obrony, słabej gry zespołowej oraz przeciętnej ławki. Ron White przepłacił za to stanowiskiem.
- 2001 - 2002 krótka przygoda Brandona Rogersa
Stanowisko od czerwca przejął Brandon Rogers. Był on młodym, bo trzydziestopięcioletnim, ale wspaniale zapowiadającym się trenerem młodzieżowej reprezentacji odwiecznego rywala z Nevady. Z poprzedniej kadry pozostał mu jedynie Endelburry i kilku słabych rezerwowych. Higgins zrezygnował z gry dla Bulldogs i postanowił spróbować swoich sił w NBA, ostatecznie jednak skończył w innym zespole II dywizji. Natomiast Fisher, który trochę narzekał na swoje zarobki z powodzeniem wyjechał kończyć karierę w Europie. Rogers zebrał kilku młodziaków, którym zapchał skład wokół Endelburrego i rozpoczął sezon. Bilans zespołu po pierwszych spotkaniach mocno rozczarował zarząd klubu, co przerodziło się w negocjacje dotyczące zatrudnienia nowego trenera. W pierwszych piętnastu spotkaniach Rogers wygrał zaledwie cztery, z czego wygrane one były niewielką różnicą punktów. Wiadomo było, że Bulldogs już prawie nie liczą się w walce o awans do I dywizji, więc zarząd pozwolił Rogersowi spokojnie dokończyć sezon, po czym został zwolniony, zajmując przedostatnią pozycję w lidze. Zainwestowano nieco w rozwój młodzieży, ale postawiono też na kogoś z doświadczeniem. Do drużyny trafił trener Spencer Grimmes.
- 2002 - wielka era Spencera Grimmesa i pierwsze sukcesy
Wieloletni asystent z uniwersytetu Kentucky, wówczas czterdziestoletni Spencer Stanley Grimmes miał zaprowadzić porządek i dyscyplinę w drużynie Los Santos. Nakazał on wymienić całkowicie skład, włączając w to również zwolnienie Endelburrego, który nie pasował do koncepcji Grimmesa. Nowy coach wyrzucając z zespołu dotychczasową gwiazdę zespołu naraził się bardzo kibicom, balansując na granicy upadku. W zamian za poprzedniego centra sprowadził do klubu nowego gwiazdora na pozycję rozgrywającego, którego udało mu się namówić do gry w II dywizji. Wywołał tym burzę, ponieważ zawodnik został ściągnięty od największego rywala drużyny z Los Santos, grającej w I dywizji Nevady Crusaders. Tym gwiazdorem był Barry Hickson. Grimmes zapowiadał go jako Allena Iversona Buldogów i za cel postawił sobie awans do I dywizji, pomóc miał mu w tym właśnie dwudziestoletni Hickson. Po kilku tygodniach bilans zespołu wynosił już 13-0, a do życiowej formy szykował się wracający po kontuzji dotychczasowy rezerwowy rzucający obrońca Chris McMullen, z którym później Hickson utworzył genialny duet. Dwóch niskich czarnoskórych zawodników siało postrach na wszystkich halach, w których się pojawiali. Sypali za trzy, dorzucali na wsady, męczyli przeciwników oszałamiającymi zwodami. Dzięki temu zajęli oni pierwsze miejsce w swojej dywizji z bilansem 51-9 i trafili do dywizji I, gdzie przyszło im rywalizować z najlepszymi zespołami w lidze.
- 2006/07 pierwszy finał
Z drużyny młodzieżowej został ściągnięty masywny Clifton Barnes, który zapowiadał się na silne wzmocnienie ławki Buldogów. Był początek sezonu 2006/2007 i to miał być przełomowy rok dla Los Santos. Sfrustrowany ciągłymi porażkami zarząd postawił cel Grimmesowi, zdobyć tytuł. W poprzednich latach, trzy razy z rzędu Buldogi odpadały w pierwszej rundzie playoffs z Oakland Eagles, którzy byli nie do powstrzymania. W sezonie 2005/2006 podłapali już nieco rytm, ale odpadli w drugiej rundzie z innym odwiecznym przeciwnikiem, Nevada Crusaders. Pocieszeniem było to, że Buldogi miały swojego MVP w tym sezonie, został nim Barry Hickson. Sezon zaczął się całkiem pomyślnie i Bulldogs szybko objęli prowadzenie w konferencji, zaczynając marsz po tytuł. Pech sprawił, że w drugim meczu z Seattle Romans kontuzji nabawił się podstawowy niski skrzydłowy, Rodney Mason. Zapaliło się zielone światło dla dwudziestoletniego Barnes'a, który szybko odnalazł rolę w wyjściowej piątce, prowadząc zespół do wygranej z Rzymianami i do kolejnych szesnastu z rzędu zwycięstw. Tak jak było zapowiedziane, na koniec sezonu Bulldogs zajęli pierwsze miejsce, a MVP mianowany został Clifton Barnes. Była to pierwsza w historii nagroda dla najbardziej wartościowego zawodnika przyznana pierwszoroczniakowi. W playoffs LSB przejechali po Romans(4-0), później Eagles(4-0), a na koniec rozprawili się w pięciu meczach z Nevadą(4-1). Spotkali się w finale z solidnym rywalem ze wschodniego wybrzeża, Kentucky Hawks, którzy wyprzedzili w sezonie zasadniczym bilansem Buldogów, a po drodze do finału playoffs nie przegrali żadnego meczu. Mitch Benson, rozgrywający Jastrzębi dwukrotnie poprowadził swój zespół do zwycięstwa nad Los Santos. Wtedy nastąpił przełom i jasno zarysowała się trójka, krocząca po swój pierwszy tytuł. Hickson-McMullen-Barnes brylowali na pozycjach numer 1-2-3 i rozbili Jastrzębie cztery mecze z rzędu. Barnes otrzymał nagrodę MVP finałów, co również pojawiło się poraz pierwszy w historii, aby przyznano tą nagrodę dla zawodnika pierwszego roku.
- 2007/08 utracone nadzieje
- 2008/09 czas wielkich zmian